Een kijkje in het leven van...

Sophie de Jong, Artemis 2020

Lieve Artemiden,

Naar aanleiding van het stukje van Marie-Claire leek het mij leuk om jullie nu voor eens en altijd uit te leggen wat voor werk ik nu eigenlijk doe. Ik werk bij Rituals, maar ik doe ook iets anders interessants.

In 2017 begon ik mijn studie Kunst en Economie op de HKU (hoge school voor de kunsten Utrecht). Tijdens mijn eerste presentatie werd ik aangesproken door de docent en hij zei me dat hij vond dat ik op een goede en overtuigende manier kon presenteren. Hij vroeg mij daarom of ik misschien interesse had in de CMR. Nu hoor ik je denken: “wat is dat nou weer”. De CMR, oftewel de centrale medezeggenschapsraad, is een raad binnen de hogeschool waarin docenten, studenten en medewerkers van de HKU vergaderen over belangrijke zaken binnen de instelling. Op deze manier kunnen docenten, studenten en andere werknemers er voor zorgen dat alle belangen behartigd worden. Zo zat ik daar als vertegenwoordiger van Kunst en Economie en daarmee ook als student voor de HKU. Ik moest er even over nadenken maar vond het toch erg gaaf klinken. Meebepalen over beslissingen binnen je eigen hogeschool, netwerken met mensen (altijd handig, vooral voor mijn studie) en een mooi zakcentje verdienen zag ik wel zitten.

Ik kon er niet zomaar in komen. Ik moest campagne voeren binnen mijn studie en er moest op mij gestemd worden. Samen met een ander meisje mochten wij uiteindelijk deel uitmaken van de CMR en zodoende ben ik daar ingerold. Voor twee jaar lang heb ik mij vooral hard gemaakt voor studentenwelzijn, betere communicatie voor de gehele instelling en de bestedingen voor de kwaliteitsafspraken. Dit zijn afspraken die gemaakt zijn na de afschaffing van de basisbeurs. Elke hogeschool heeft geld gekregen om dit nadrukkelijk in te zetten voor de kwaliteit van het onderwijs. Met als hoogste focus: “wat wil de student?”. Tijdens deze rol binnen de CMR ben ik terecht gekomen bij het SOM (student overleg medezeggenschap).

Dit is een landelijke vergadering met studenten over heel Nederland die allemaal in een CMR zitten. Dit was altijd heel low key en ik moet zeggen dat ik dit niet heel waardevol vond, echter ben ik via deze plek getipt door de voorzitter op een vacature bij de NVAO.

Dit staat voor Nederlands Vlaams accreditatie organisatie. Deze organisatie beoordeelt de kwaliteit van opleidingen, instellingen (hogescholen en universiteiten) en toekomstige

nieuwe opleidingen. Deze beoordelingen (accreditaties) worden altijd uitgevoerd door een panel van deskundigen. Vaak zijn dit mensen die al jaren hebben gewerkt in het onderwijs, mensen uit het werkveld en een student lid. Een panel bestaat uit 4/5 mensen. Dit panel krijgt stukken aangeleverd met daarin de plannen van de desbetreffende instelling. Hierin staat vaak de plan van aanpak voor het verbeteren van de kwaliteit, hoe de organisatie is meegenomen bij de totstandkoming van deze plannen (zowel management als de student en docent) en een financieel plaatje. Deze plannen leest het panel en op basis van die informatie formuleren zij vragen. Deze vragen worden tijdens een vooroverleg (vaak is dit een diner) met elkaar besproken, zodat iedereen zich goed kan voorbereiden op de volgende dag. Deze dag ziet er als volgt uit: je start met een paneloverleg, vervolgens heb je gesprekken met het college van bestuur, de medezeggenschap, studenten, de raad van toezicht en vaak ook de projectleiders van het plan. Deze dagindeling is gebaseerd op een korte accreditatie. Zo ben ik momenteel bezig met een accreditatie waarin ik 3 dagen achter elkaar vergader, om vervolgens een maand later weer 2 dagen te vergaderen. Je kunt je wellicht voorstellen dat dit nogal veel tijd in beslag neemt, maar het is erg interessant en leerzaam. Zo mocht ik laatst met Albert van der Linden werken en heb ik mijn stagebaas via zo’n panel leren kennen.

In het kort ben ik dus eigenlijk onderdeel van een panel dat kwaliteit beoordeeld van zowel hogescholen als universiteiten en ben ik voornamelijk aan het lezen, praten en vergaderen. Dit doe ik ongeveer vijf keer per jaar, nu al voor twee en een half jaar. Het leukste aan dit alles is dat ik (voor corona) in hotels mocht overnachten en in mooie restaurant mocht eten op kosten van de nvao. Maar eerlijk gezegd is dat een leuke bijkomstigheid. Wil je er meer over weten? Ik sta altijd open voor vragen!